Op dit moment gaan we langzaam weer naar de herfst. Een prachtige tijd, wat mij betreft.
Het is al frisser in de ochtend en avond en langzaam zien we de bomen van kleur veranderen.
Afgelopen week toen het regende zei iemand: ‘Ik vind er niks aan. Het is zulk saai weer. “Geef mij maar de zomer.” Het mooie aan de herfst is de voorbereiding naar de winter. Een moment tot bezinning, tot rust komen en naar binnen keren. Even rustiger aan doen. En dat is, voor bijna ons allemaal, erg lastig.
Voor mij wel in ieder geval. Elke keer neem ik het me opnieuw voor om wat minder ‘druk’ te zijn en toch vliegt de tijd. Een dag, een week, een maand, het is helemaal niks. Ik was me ervan bewust toen ik iemand een mail stuurde waarin ik 3 maanden vooruit moest denken. Ik realiseerde me op dat moment dat we alweer bijna een jaar verder zijn.
En wat is er veel gebeurd. Voor mij persoonlijk is er enorm veel veranderd;
Ik ben verhuisd naar Aalsmeer. Ben gaan samenwonen met mijn vriend en zijn drie dochters. Ik ben naast Almere nu ook begonnen in Aalsmeer met lesgeven. Heb een nieuwe baan als receptioniste en werk hier nog maar 1 dag ipv 2 dagen. Maar naast dit merk ik ook hoe ik ben veranderd als persoon. Hoe ik minder angstig ben, dingen sneller aanga en hier een stuk rustiger onder ben dan dat ik vroeger was.
Laat dingen meer op zijn beloop en probeer me minder snel druk te maken om iets waar ik toch niks aan kan doen.
Dit alles is een proces van de afgelopen jaren geweest. Maar ik ben me bewust dat het vertrouwen die ik nu voel, hier bij mijn nieuwe gezin, extra helpt. Zo waren wij afgelopen zomer met het gezin naar Canada. Een fantastische reis. We hebben hier veel gezien, gedaan en beleefd. Zo gingen we onder andere wildwater raften. Iets wat je niet gelijk bij mij zou verwachten. Want ik en water zijn niet echt vrienden. Laat staan wild water…
Ik hou er namelijk totaal niet van om met mijn hoofd onder water te komen. Bij het boeken hiervan zag ik een filmpje voorbij komen, waarbij ik gelijk zag, dat het niet om een kabbelend riviertje ging.
De kinderen en mijn vriend wilden graag wat meer uitdaging dan rustig over een beekje peddelen.
En heel eerlijk, ik vond het ok.
Dat ik wat zenuwachtig was, steek ik niet onder stoelen of banken. Ik heb internet afgestruind om te lezen hoe gevaarlijk raften is en welke gradaties je hierin hebt. Toen was de dag daar en op de locatie aangekomen, zag ik opnieuw een filmpje waarbij de boot ook nog eens omsloeg. Ik vroeg de dame achter de receptie of wij die rivier af zouden gaan. En in haar enthousiasme zei ze: “Ja.”
Eén ding stond bij mij bovenaan: ” Ik wil niet omvallen met die boot.” Maar garanties krijg je nooit, want het is en blijft een wilde rivier.
Onze gids zag gelijk aan mij dat ik wat nerveus was en zei: “Kom op: voel dat je LEEFT!
En daar had hij wel een punt. We gingen het water op en de eerste 2 stromingen waren pittig, maar we hadden hem doorstaan, tot we aankwamen bij “de wasmachine”.
De naam alleen al…
Met je boot ga je door de golf heen en het is enorm belangrijk dat je blijft peddelen en de boot in balans houdt. 1 voor 1 gingen we als groep door de wasmachine. Wij waren de derde in rij. Een moment twijfelde ik: “Zal ik naar de overkant lopen?” Maar de meiden riepen gelijk in koor dat ik echt moest blijven zitten. Anders zouden ze omvallen. We waren nu eenmaal met elkaar een team.
Vroeger zou ik volledig in paniek zijn geraakt en zou ik al hyperventilerend de boot uitstappen.
Dit keer bleef ik zitten. Ik ging het avontuur aan en ik ging voelen dat ik LEEF:)
De boot ging uit balans, maar door ons fantastische team en onze super goede gids, gingen we door de golf heen, zonder om te vallen. Wat was ik trots dat ik was blijven zitten.
Een dag later zat ik op de bank en staarde ik naar buiten en overzag de dagen wat we tot nu toe allemaal hadden gedaan. Wat ben ik veranderd in de afgelopen jaren. Of het is door de veilig – en geborgenheid, maar tevens ook de rust, die ik nu heb gevonden. Of door alle yoga die ik afgelopen jaren heb beoefend, of gewoon het proces en ervaring van de afgelopen jaren.
Geen idee, maar ik doe het. Ja, ik ben zenuwachtig, maar die emotie mag en kan er zijn.
Ik heb het onder controle en ben mega trots.
We gaan de herfst in.
En ik kijk ernaar uit om alles te overzien wat ik tot nu toe heb bereikt, heb gedaan en wil genieten van alles waar ik nu sta.