Herken je dat, dat je soms in een periode zit waarin je vooral veel narigheid hoort.
Sterfte, ernstig ziek, ongeval?
Zelf zit ik op dit moment in zo’n periode waarin ik continu om mee heen nare, verdrietige berichten hoor.
Het houdt me bezig…
Het was voor mij dan ook niet moeilijk om gelijk met vol enthousiasme JA te zeggen, toen mijn vriend mij vroeg te komen naar Madrid, waar hij op dat moment voor zijn werk zat.
Spontane actie: JA zeggen en een week later in Madrid zitten.
Iets waar ik voorheen vooral beren op de weg zou zien, was nu voor mij de beslissing heel snel gemaakt.
IK GA!
Een kleine uitdaging was het wel: want ik moest in eerste instantie een beetje uit mijn comfortzone. Maar ik wilde mij niet laten leiden door angst. Iets wat zo fijn en leuk is, niet doen, omdat je even wat gaat doen, wat anders is dan het rechte pad waar je altijd op loopt.
In die week spreek ik ook mijn vriendin. Zij heeft enorme hoogtevrees. Haar uitdaging was om voor het bedrijf waar zij mee samen werkt een fotoshoot te maken en wel op hoogte. Niet zomaar hoogte: Sky hoogte. Haar uitdaging was om uit een vliegtuig te springen. Toen zij werd gevraagd om dit te doen, was haar antwoord gelijk volmondig: JA!
Zelf is zij coach en daagt zij mensen uit om uit hun comfortzone te komen. Belangrijk vind zij, dat zij dat dan ook doet. Ze is de uitdaging aangegaan en vond het geweldig!
Maar naast dat: het zelfvertrouwen wat je hierdoor creëert en het gevoel van Yes ik doe het toch maar. Is enorm.
Tegen welke angsten loop jij aan?
Wat houdt jou tegen om dat niet te doen, omdat je beren op de weg ziet. Dat grote zwarte gat, waar je niet doorheen kan kijken?
Ik liep met Bikkel en daar stond een man. Hij kwam uit Ghana, zo verteld hij later. Staarde naar de lucht toen ik langs liep en vroeg mij: “Zie jij een vogel?” Het was muisstil. Geen vogel in de lucht, maar we hoorden ze ook niet.
Hij vertelde zijn verhaal: was modeontwerper en woonde al lange tijd in Almere. Na zijn verhaal liet hij mij iets zien: haalde een witte trui uit een tas en hierop stond in gekleurde letters; RECOGNISE
Ik liep met deze woorden verder: Recognise, HERKEN!
Wat herken jij van jezelf waarin jij datgene blijft doen om in een bepaald patroon te blijven wat vertrouwd is?
Is het niet bevrijdend om hieruit te komen, je angsten opzij te zetten en te zien wat voor moois, kleurrijks daarachter ligt!
KIJK en HERKEN!
We gaan langzaam naar het einde van het jaar.
Hoe mooi is het om dat waar jij mee worstelt te herkennen en dit jaar nog achter je te kunnen laten. Zodat je straks het nieuwe jaar kleurrijk tegemoet kan gaan!
Namaste