Wat vliegt de tijd.
Laatst liep ik met mijn vriendin buiten en zeiden we tegen elkaar: “Het is alweer oktober en zie wat een jaar: Een jaar waar we van elkaar knuffelen, jezelf voorstellen door de hand te schudden, met grote groepen thuis feest vieren of gewoon gezellig aan tafel eten. Omgeturnd zijn naar schuchter, hoesten of niezen voelen als iets besmettelijks, kinderen die het normaal vinden om 1,5 meter uit elkaar te lopen en voor het grootste deel niet op school zijn geweest, maar thuis achter de laptop hun lessen hebben gevolgd. We worden angstiger voor elkaar en om iets te plannen, in het vooruitzicht hebben, wordt een obstakel omdat je niet weet of het door kan gaan…
Wat vliegt de tijd.
De herfst doet langzaam zijn intrede. Bomen verkleuren langzaam en koude nachten komen en gaan. Een nieuw seizoen een volgende fase staat voor de deur.
Dit seizoen waar ik een jaar geleden zo naar uitkeek. Want over nog geen maand is mijn eerst georganiseerde Yoga Welness Retreat.
September vorig jaar heb ik deze datum vastgelegd. Het leek nog zover weg. En zie, we zijn alweer dik een jaar verder. En inderdaad hoe… Alles in mij zei dat ik de retreat moest organiseren. Ik hou van regelen en het mensen naar de zin maken. Het is mijn passie om jou te laten stralen.
Hoe mooi om dit dan te kunnen geven in een 4-daags retreat.
Het was een spannende beslissing, vooral omdat ik niet wist of het zou gaan lopen. Of er deelnemers zouden zijn. Maar
niets was minder waar, al snel kwamen de eerste aanmelden en ontving ik
enthousiaste reacties.
Niet wetend, dat het spannend zou zijn omdat er een pandemie gaande is. Het is zoals het is en nog steeds ben ik enthousiast, ga ik ervoor en heb ik alle vertrouwen dat het door kan gaan. De afgelopen weken ben ik druk bezig geweest met de organisatie hiervan. Samen met wendy hebben we thema’s bedacht, het diner en de tussendoortjes uitgewerkt. Heb ik mijn lessen geschreven en muziek uitgezocht en heb ik nog meer mooie dingen kunnen organiseren die een verrassing zullen zijn voor de aanwezigen.
Volgend weekend ga ik met wendy naar Domburg om de wandeling uit te zetten. Het is heerlijk om naar iets uit te kijken waar je vrolijk en blij van wordt. Vooral in deze tijd, waarin alles nog onzekerder is dan voorheen.
Zoals eigenlijk altijd in het leven; Parinamavada: alles is veranderlijk. Maar nu, nu lijkt het wel of het extra zichtbaar is, omdat we hier allemaal mee te maken hebben.
Mijn moeder zei op een gegeven moment: ‘Ik plan niks meer, ik weet toch niet of het doorgaat.” Dit zei ze 2 jaar geleden. Er was geen sprake van een pandemie en toch was het ook toen allemaal niet zeker. Het betrok alleen niet de hele wereld, maar alleen haar.
Wat ik hiermee wil zeggen is; Het leven is veranderlijk, altijd!
Plan en doe datgene waar je blij van wordt. Wat dat ook mag zijn.
Blijf luisteren naar je gevoel en luister naar je hart, want je weet nooit of het door zal kunnen gaan. De tijd zal het leren.
De herfst staat voor de deur, een nieuw seizoen. Een seizoen waarin we loslaten van dat wat ons tegenhoudt. Laat je niet tegenhouden door angst en gedachtes, maar doe wat goed voor jou is!
Namaste