“Bij twijfel niet inhalen”Je kent de eeuwenoude spreuk vast.
Wat is nou het beste om te doen, wanneer je twijfelt.
Zoals de spreuk eigenlijk zegt: niet doen.
Maar als de twijfel nou puur komt vanuit je hoofd en niet vanuit je hart? Je hoofd die jou dingen zegt om het juist niet te doen uit angst of bezorgdheid.
Is deze dan nog steeds zo gegrond om het niet te doen?
Afgelopen vrijdag had ik een master. Al weken keek ik ernaar uit. Weer even mijn eigen practise. Yoga krijgen van een internationale docent bij mijn favoriete yogastudio. Medestudenten weer zien. Het beloofde een prachtige avond te gaan worden.
En toen kwam de twijfel. De twijfel of ik er goed aan zou doen om weg te gaan. Bikkel, mijn hond, was net die dag ervoor geopereerd. Ze had een flinke operatie achter de rug van
4 uur. 8 tanden eruit en een fikse ontsteking in haar bek.
Wat zal ze een pijn gehad hebben en wat heeft ze een pijn nu.
Haar bekkie is wat opgezet en waar ik ben is zij. Geen moment wijkt zij van mijn zijde. Je merkt dat ze het fijn vind om bij mij te zijn. Dat ik in haar buurt ben.
En dan moet ik weg. Het is bijna 18:00 uur. Mijn tas staat klaar om te vertrekken en ik kijk haar nog even aan en zie dan haar droepie ogen. Het lukt me niet om te gaan.
Ik twijfel: “Ze slaapt toch en ik ben over een paar uurtjes weer thuis”. “Maar ze is net gister geopereerd en ik voel dat ze het fijn vind om bij mij te zijn”. “Voel ik dat echt of zegt mijn hoofd dat dat zo is?”
Wanneer ik de stap wil maken om weg te gaan voel ik vanuit mijn buik een “stop”. Voor mij een teken om niet te gaan. Want wanneer ik hét zo sterk voel, is het niet mijn hoofd die mij dit wijs maakt.
Bikkel is mijn hondenKIND. Ze is een hond, maar voor mij meer dan een hond.
Ik besluit om thuis te blijven en dat geeft RUST.Het wordt bevestigd: de twijfel komt rechtstreeks vanuit mijn hart.
WELLICHT SCHUILT ER IN TWIJFEL EEN GROOTSE WIJSHEID
Namaste,