Natuur…

Het is zaterdag en terwijl ik deze nieuwsbrief schrijf, geniet ik van de warme zonnestralen die schijnen op mijn gezicht.
2 weken geleden lag er nog sneeuw en hadden we een mooi wit landschap.
Zagen we kinderen met hun slee een bergje afglijden en sneeuwpoppen maken.

Het doet mij denken aan mijn zusje die in Zwitserland woont. Ook hier sneeuwt het, maar zoveel, dat ze eigenlijk niet weten waar ze met de vele sneeuw heen moeten. De sneeuwmuren worden steeds hoger en elke dag moet moet mijn zusje de sneeuw voor haar auto weg scheppen, anders kan ze niet eens weg.

En dan weer terug in Nederland…
Ik kan er zo van genieten als ik de vrolijke gezichten zie van alle kinderen met hun ouders, buiten. De bergen zijn hier niet zo hoog als die in Zwitserland, maar ze glijden net zo goed.
De sneeuw is niet zoveel als dat in Zwitserland, maar van wat er ligt, ook daar kan een sneeuwpop van gemaakt worden.

De kinderen hier zijn hier net zo blij met dat beetje sneeuw, als mijn neefjes in Zwitserland, die vrolijk hun skies tevoorschijn halen, zodra de eerste sneeuwvlokken daar beginnen te dwarrelen.

En dan weer terug in Nederland…
Ik kan er zo van genieten als ik de vrolijke gezichten zie van alle kinderen met hun ouders, buiten. De bergen zijn hier niet zo hoog als die in Zwitserland, maar ze glijden net zo goed.
De sneeuw is niet zoveel als dat in Zwitserland, maar van wat er ligt, ook daar kan een sneeuwpop van gemaakt worden.
De kinderen hier zijn hier net zo blij met dat beetje sneeuw, als mijn neefjes in Zwitserland, die vrolijk hun skies tevoorschijn halen, zodra de eerste sneeuwvlokken daar beginnen te dwarrelen.

Wauw wat mooi, als je dit zo met elkaar vergelijkt. Je kan werkelijk blij zijn met datgene wat je hebt! Van zoiets kleins, niks materialistisch. Puur natuur, wat ons zo gegeven wordt.

NIET HET GELUK MAAKT ONS DANKBAAR
MAAR DANKBAARHEID, MAAKT ONS GELUKKIG

En dan, 2 weken later, de zon. Het lijkt wel voorjaar.
Ik sta voor de kast. Een donkere wintertrui: ‘nee daar heb ik nu echt geen zin in’. Het moet kleurig, licht en vrolijk zijn. Een blauw, witte blouse met witte gympen. Met een gevoel van intens geluk, loop ik naar buiten om mijn Bikkel uit te laten.

Vandaag geen sleeënden kinderen in hun dikke winterjas met muts. Nee, vandaag zie ik kinderen buiten spelen in hun trui. Ze doen tikkertje en rennen als lammetjes vrolijk achter elkaar aan. Het lijkt wel voorjaar.

2 totaal verschillende impressies, maar met hetzelfde gevoel. Een gevoel van geluk, blijdschap. En dit, alles gegeven door de NATUUR.

En dan was er ook nog Valentijn. Een dag waarin we vooral bezig zijn met wat we onze liefde kunnen geven. Het is druk bij de bloemist. Een gigantische rij staat er, vooral mannen, die een bos bloemen voor hun geliefde kopen.
Maar hoe is het met de liefde voor onszelf of juist: De NATUUR.

Deze avond geef ik mijn Vinyasa yoga les. En graag sta ik hier met elkaar eens bij stil.
De rozenblaadjes en de hartjes op de vloer staan deze avond symbool voor de liefde die we onszelf en de natuur mogen geven.
Want zeg nou zelf, hoe groot voel jij je wanneer je door de bergen loopt of vaart op een bootje over zee? Je voelt je vaak dan juist zo klein.
Het besef dat je niet méér bent dan die berg, die bloem of boom, dat realiseer je je dan weer even des te meer.
Wij zijn onderdeel van de NATUUR.

Soms kan de natuur ons enorm verdrietig maken. door al de natuurrampen, maar daarentegen ook weer zo gelukkig.
We hebben het allemaal gevoeld de afgelopen weken, de sneeuwpret en nu het gevoel van voorjaar.

Dankjewel moeder aarde, dat ik onderdeel van jou mag zijn.

Namaste